„Szczerze mówiąc, biorąc pod uwagę wszystkie osiągnięcia w dziedzinie nauk o sporcie, żywienia, metod treningowych i innych, nie sądzę, żeby to świadczyło o naprawdę zdrowym i rozwijającym się sporcie” – powiedział 59-letni Edwards w wywiadzie dla BBS Sport.

Przed finałem trójskoku mistrzostw w Goeteborgu nikt nie skoczył ponad 18 metrów. Edwardsowi udało się to dwukrotnie w dwóch skokach eliminacyjnych. Najpierw osiągnął 18,16 metra, a potem dorzucił kolejne 13 centymetrów.

Zawsze określał siebie bardziej jako sprintera niż skoczka. Między poszczególnymi fazami trójskoku miał bardzo mało kontaktu z podłożem i ważąc 71 kilogramów był lżejszy od większości swoich przeciwników.

Na mistrzostwa przyjechał w roli rekordzisty świata z wynikiem 17,98 metra. Jednak nie imponował pewnością siebie.

Opowiadał, jak kupił okulary przeciwsłoneczne po przylocie do Goeteborga, aby ukryć oczy podczas rozgrzewki i aby przeciwnicy nie widzieli jego strachu.

Rywale doceniali jego umiejętności i podziwiali go. „Oglądaliśmy filmy Edwardsa każdego dnia podczas treningów. To, co robił, było niezwykłe” – powiedział ówczesny brązowy medalista Jerome Romain, dominikański lekkoatleta, który w latach startował w barwach Francji.

Edwards jest przekonany, że jednym z powodów, dla których jego rekord się utrzymuje, jest to, że lekkoatletyka nie nadąża za profesjonalizacją współczesnego sportu. Utalentowani młodzi sportowcy, jak powiedział, wolą wybierać inne dziedziny, gdzie mogą zarabiać więcej pieniędzy. Lekkoatletyka nie oferuje takich samych nagród jak inne dyscypliny.

Wspomniał w wywiadzie, że dyscypliny techniczne są w jeszcze gorszej sytuacji niż bieżnia. Rekordy świata w innych męskich konkurencjach skokowych również mają „brody”. Wynik Amerykanina Mike'a Powella wynoszący 8,95 m utrzymuje się na szczycie list przebojów od mistrzostw świata w Tokio w 1991 roku, natomiast rekord świata w skoku wzwyż Kubańczyka Javiera Sotomayora wynoszący 245 centymetrów obowiązuje od 1993 roku.

Najbliżej rekordu Edwardsa był Amerykanin Christian Taylor, który dekadę temu skoczył 18,21 metra. 18-metrowy rekord nie jest nieosiągalny. Na przykład w zeszłym roku podczas mistrzostwach Europy w Rzymie Hiszpan Jordan Díaz Fortun (18,18) i Portugalczyk Pedro Pichardo (18,04) zbliżyli się do zaczarowanej granicy.

Edwards, pochodzący z rodziny protestanckiej, w początkach kariery nie startował w niedzielę. Potem za namową ojca zrezygnował z tego postanowienia.

Przed laty w rozmowie z dziennikarzem PAP „skarżył się” na środkowego obrońcę Manchesteru United i reprezentacji Anglii Rio Ferdinanda mówiąc: „nie mogę nigdy wygrać plebiscytu na najpopularniejszego sportowca w tym mieście. Rio zawsze mnie dystansuje”.

Edwards, choć urodził się w Londynie, to jednak jego kariera sportowa związana była z Manchesterem.(PAP)

jej/ sab/