Zainspirowany głośnym dopingiem kibiców, Berrettini wygrał z Pablo Carreno Bustą 6:3, 6:4 w meczu otwarcia. Następnie Cobolli pokonał Jaume Munara 1:6, 7:6(5), 7:5, przypieczętowując triumf drużyny Filippo Volandriego.

Zwycięstwo nad sześciokrotnym triumfatorem, Hiszpanią, oznaczało czwarty triumf Włochów w Pucharze Davisa, po zwycięstwach w 1976, 2023 i 2024 roku. Włochy stały się również pierwszym zespołem, który zdobył trzy kolejne tytuły od czasu zniesienia rundy Challenge po turnieju w 1971 roku.

W obu drużynach brakowało kluczowych zawodników – u Hiszpanów Carlosa Alcaraza, a wsród Włochów Jannika Sinnera i Lorenzo Musettiego.

Wyniki:

finał

niedziela 
Włochy - Hiszpania 2:0

Matteo Berrettini - Pablo Carreno Busta 6:3, 6:4
Flavio Cobolli - Jaume Munar 1:6, 7:6 (7-5),7:5

półfinały

sobota
Hiszpania - Niemcy 2:1

Pablo Carreno Busta - Jan-Lennard Struff 6:4, 7:6 (8-6)
Jaume Munar - Alexander Zverev 6:7 (2-7), 6:7 (5-7)
Marcel Granollers, Pedro Martinez - Kevin Krawietz, Tim Puetz 6:2, 3:6, 6:3

piątek
Włochy - Belgia 2:0

Matteo Berrettini - Raphael Collignon 6:3, 6:4
Flavio Cobolli - Zizou Bergs 6:3, 6:7 (5-7), 7:6 (17-15)

(PAP)

mask/ krys/